पुणे शहर ...
दिनांक ६ जून २००६ ...
संध्याकाळी ८ ची वेळ ...
मी निघालोय ऑफ़ीसातून घरी जायला ...
आज नशीब जोरावर आहे अस दिसतय ...
ऑफ़ीसातला मित्र पुणे इंजीनिअरींगच्या चौकात सोडतो म्हणाला ...
रेंज हील हून रेलवे रुळाखालून येणारा रस्ता जुन्या पुणे-मुंबई हाय-वे ला जिथे मिळतो त्या चौकात मला कधी नव्हे तो वाहतुक-पोलीस दिसला ...
या चौकात पोलीस दिसणे हे धुमकेतू दिसण्याप्रमाणे आहे ... अपशकूनी ...!!
या धक्क्यातून मी सावरे-पर्यंत गाडी उजवीकडे वाकडेवाडीकडे जाण्यास वळली होती ...
पुढे दर १०० पावलाच्या अंतरावर गडद भगव्या रंगाची जाकीटे घातलेले पोलीस दिसु लागले ...
शॉपर्स स्टॉप वर आलो आणि सहज रस्त्याच्या उजव्या बाजुला नजर टाकली आणि ब-याच वेळापासुन मनात "काहितरी चुकतय" हा जो विचार चालु होता तो एका क्षणात थांबला...
रस्त्याच्या उजव्या बाजुने जाणारे एकही वाहन दिसत नव्हते ...
एरवी रस्त्याच्या मध्याभागी उड्या मारत खेळणारी झोपडपट्टीतली मुलही तिथे नव्हती ...
फ़ेरीवाले दिसत नव्हते , देशी दारुच्या दुकानावर तोबा गर्दी सुद्धा नव्हती ...
मग मात्र मी काय ते समजलो ...
गाडीतून पुढे नजर टाकताच दिसली हनुमानाच्या शेपटी सारखी पसरलेली वाहनांची भली मोठी रांग ... आता येथेच उतरून म.न.पा. ला जाण्यातच शहाणपणा आहे असे समजून मी संगमवाडी ला जाणा-या व तोंडावरच झोपडपट्ट्यांचे अतिक्रमण झाल्याने दयनीय दिसणा-या पुलाच्या थोड पुढे उतरून रस्ता पार केला ..
पुण्यात रस्ता पार करणे एवढे सोपे कधी होते का?बिनविरोध रस्ता पार करायला मिळतोय म्हंटल्यावर मनात एकदा "रांगत रांगत" रस्ता पार करण्याचा निर्माण झाला मोह कसाबसा टाळून मी रस्ता पार केला...

थोड समोर येउन उजवीकडे संचेतीच्या पूलावर चढत असताना बघतो तर तिथे पण अशीच मोठी रांग ...
ती पण संचेती हॉस्पीटलच्या समोर असलेल्या चौकापासून, पुल चढून पुलाच्या दुस-या टोकापर्यन्त पसरलेली!
मी आपला हळूहळू पूल चढत बरोबर पुलाच्या मध्यभागी येउन उभा राहीलो.
"बिचा-या पी.एम.टी. च्या गाड्या कश्या चढणार हो तो पूल शुन्य गती वरुन? काही बसेस मागे घसरु लागल्या उतारावर तर काय होइल हो?" असले खतरनाक विचार ही माझ्या मनात येउन गेले!
पण हा सर्व प्रकार काय आहे हे मात्र काही केल्या उमजत नव्हते ...

तेवढ्यात समोर पोलिसांची धांदल उडाली आणि मला या सर्व खटाटोपामागचा कार्यकारण भाव कळला ...
माझ्या उजव्या हाताला असलेल्या सी.ओ.ई.पी. कडून एक लाल दिव्याची गाडी आस्ते आस्ते वाकडेवाडीच्या दिशेनी रांगत होती ...

आणि त्याच क्षणी पुलावर उभ्या असलेल्या माझी द्रुष्टी पुलाच्या दुस-या बाजुकडील चौकाकडे वळली ...
तिथेही चौकाच्या मध्यभागी एक लाल दिव्याची गाडी उभी होती ...

चौकातून समोरच्या पुलावर चढलेली वाहनांची रांग कधी एकदा पुढे सरकतेय आणि ५ फ़ूट मोकळी जागा मिळून मी कधी एकदा समोरच्या संचेती हॉस्पीटल मध्ये जातेय याची केविलवाण्या नजरेनी वाट पाहत थांबलेली रुग्ण-वाहीका ...