दिनांक १७ मार्च २००७. मोठाल्या सॉफ़्टवेअर कंपनीत बसणा-या साहेबाच्या काचेच्या 'चेंबर' पासून ते चहाच्या टपरीपर्यंत, परीक्षा तोंडावर आलेल्या विद्यार्थ्यांपासून ते "अभ्यास करा" म्हणून थकलेल्या आई-बाप-शिक्षक या त्रिमूर्तींपर्यंत, विविध कंपन्यांच्या आकर्षक जाहीरातींना भुलून जोरदार खरेदी करणा-या ग्राहकांपासून ते बक्षीस लागलेल्या काही मोजक्याच पण "कंडीशन्स अप्लाय" च्या चकाट्यात फरफट होणा-या भाग्यवंतापर्यंत म्हणजेच दिल्ली पासून ते गल्ली पर्यंत सगळ्यांच्या डोक्यात, मनात, हदयात, ओठात, पोटात म्हणजे एकूणच या भरतवर्षाच्या जळी-स्थळी-काष्ठी-पाषाणी एकच नारा ...
हू..हा..इंडीया... आ..या..इंडीया ...


रेडीओवर येउन द्रवीड आणि मंडळी तुम्हाला मागच्या वेळी पहिल्या फेरीत बाद होईल म्हणून हिणवली गेलेली 'टीम इंडीया' कशी अंतीम सामन्यापर्यंत मजल मारून आली ते सांगताहेत. कपिल देव १९८३ च्या 'टीम'ची ( तेव्हा ती 'टीम इंडीया' नव्हती! हा खास गांगूली कर्णधार झाल्यापासून शब्दकोषात आलेला शब्द .. जॅनेट जॅक्सनमुळे 'वॉर्डरोब मालफंक्शन' हा शब्द कसा इंग्लीश भाषेला देणगी म्हणून देण्यात आला अगदी तस्सा!) तुलना २००७ च्या टीमशी करून दाखवतोय.हलत डूलत जाणारी लोकल जशी मध्येच धक्का देउन थांबते तशा थाटात आपल्या रन-अप मध्ये गच्चकन थांबणारा मोहींदर अमरनाथ आज सारख नाक उडवत फिरणा-या श्रीकांतबरोबर टी.व्ही. वर धुमाकूळ घालतोय.गांगुलीच्या कामगिरीतील सातत्याबद्दल गोडवे गाणारा देश तितक्याच कौतूकाने सेहवागच्या योगासनांकडेही लक्ष देतोय (रामदेवबाबा ... सावध असा .. रात्र वै-याची आहे!). द्रवीड सेहवागची वकिली करतोय आणि ग्रेग चॅपेल भाजपच्या 'इंडीया शायनींग' सारखा एकच मंत्र धरून बसलाय. "इंडीया एक्सपेरीमेंटींग"!


भारतासमोरच पहील उद्दीष्ट बांगलादेश आणि बर्मूडा बरोबर जिंकण आहे. कारण श्रीलंका संघ आपल्या देशात येउन कितीही मार खाऊन गेला तरी परक्या मातीवर आपल्याला लोळवण्यात पटाईत आहे. त्यातच बांगलादेशने न्युझीलंडसारख्या संघाला धूळ चारून "आम्हाला कमी लेखू नका" असा इशारा दिलाय!
पण आम्हाला भारतीयांना काही चिंता नाही. खेळलो तरी पैसे, नाही खेळलो तरी पैसे! इंडीया एक्सपेरीमेंटींग !

"बांग्लादेश"ला आपण लोळवूच या पायावर आमचा वर्ल्डकपचा डोलारा उभा आहे. हा पाया भुसभूशीत न निघो म्हणजे मिळवल नाहीतर वर्ल्डकप च्या 'सुपर एट' मध्ये प्रवेश मिळवणे म्हणजे 'मिशन इंपॉसीबल' होवुन बसेल!